Η βιομηχανία των ορυκτών καυσίμων χρησιμοποιεί «εκστρατεία παραπληροφόρησης» για να καθυστερήσει τη μετάβαση στην πράσινη ενέργεια, δηλώνει ο ΟΗΕ
Οι παγκόσμιοι ηγέτες πρέπει να δείξουν τη μέγιστη φιλοδοξία για να αποτρέψουν τις βλαβερές συνέπειες της κλιματικής κρίσης στους ανθρώπους
Η βιομηχανία των ορυκτών καυσίμων διεξάγει μια «τεράστια εκστρατεία παραπληροφόρησης και παραπλάνησης» για να επιβραδύνει την υιοθέτηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη μετάβαση από την οικονομία με βάση τον άνθρακα, προειδοποίησε ο ΟΗΕ. Ο Σέλγουιν Χαρτ, βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, δήλωσε ότι η συζήτηση περί «παγκόσμιας αντίδρασης» απέναντι στην κλιματική δράση τροφοδοτείται σκόπιμα από τη βιομηχανία των ορυκτών καυσίμων, με σκοπό να πείσει τους ηγέτες των κρατών να καθυστερήσουν τις πολιτικές μείωσης των εκπομπών ρύπων. Η αντίληψη που έχει δημιουργηθεί σε πολλούς πολιτικούς κύκλους περί απόρριψης των κλιματικών πολιτικών, οφείλεται σε αυτήν την εκστρατεία, και όχι στην πραγματική στάση των πολιτών, πρόσθεσε.
«Υπάρχει μια κυρίαρχη αφήγηση – και μεγάλο μέρος της προωθείται από τη βιομηχανία των ορυκτών καυσίμων και τους υποστηρικτές της – ότι η κλιματική δράση είναι υπερβολικά δύσκολη και ακριβή», ανέφερε. «Είναι απολύτως κρίσιμο να αντισταθούμε σε αυτή την αφήγηση και να εξηγήσουμε στους ανθρώπους την αξία της κλιματικής δράσης, αλλά και τις συνέπειες της αδράνειας απέναντι στην κλιματική κρίση.»
Ο Χαρτ αντιπαραβάλλει αυτήν την εσφαλμένη αντίληψη με τα ευρήματα της μεγαλύτερης παγκόσμιας έρευνας που έγινε ποτέ για το κλίμα, η οποία έδειξε ότι σαφείς πλειοψηφίες παγκοσμίως στηρίζουν τα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Η έρευνα κατέδειξε ότι το 72% των ανθρώπων θέλουν μια «γρήγορη μετάβαση» μακριά από τα ορυκτά καύσιμα, συμπεριλαμβανομένων πλειοψηφιών στις χώρες που παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ο Χαρτ επεσήμανε ότι, ενώ πράσινα κόμματα και σχέδια μπορεί να έχουν υποστεί κάποιες ήττες σε ορισμένα μέρη του κόσμου, σε άλλα έχουν κερδίσει έδαφος και βλέπουμε πολιτικές που κάποτε θεωρούνταν ριζοσπαστικές να γίνονται mainstream.
Οι κυβερνήσεις πρέπει να λάβουν υπόψη αυτό το μήνυμα, υπογραμμίζει ο Χαρτ, ο οποίος ενεργεί ως ειδικός σύμβουλος για το κλίμα στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες. «Αυτό θα πρέπει να αφυπνίσει τους πολιτικούς ηγέτες – εκείνοι που είναι φιλόδοξοι δεν βρίσκονται μόνο στη σωστή πλευρά της ιστορίας, αλλά και στο πλευρό των λαών τους.»
«Φαίνεται πως η κλιματική δράση κατρακυλά στη λίστα των προτεραιοτήτων των ηγετών,» προειδοποιεί. «Αλλά τώρα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε οι ηγέτες να δείξουν τη μέγιστη φιλοδοξία. Και χρειαζόμαστε μέγιστη συνεργασία. Δυστυχώς, δεν το βλέπουμε αυτό αυτή τη στιγμή.»
Ο Χαρτ προειδοποιεί ότι οι συνέπειες της αδράνειας γίνονται αισθητές τόσο στις πλούσιες όσο και στις φτωχές χώρες. Στις ΗΠΑ, χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε μια ολοένα και πιο δύσκολη θέση να ασφαλίσουν τα σπίτια τους, καθώς τα ακραία καιρικά φαινόμενα επιδεινώνονται. «Αυτό οφείλεται άμεσα στην κλιματική κρίση και στη χρήση ορυκτών καυσίμων,» δήλωσε. «Οι απλοί άνθρωποι πληρώνουν το τίμημα της κλιματικής κρίσης, ενώ η βιομηχανία των ορυκτών καυσίμων συνεχίζει να αποκομίζει υπερβολικά κέρδη και να λαμβάνει τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις.»
Ωστόσο, ο Χαρτ τονίζει ότι ο κόσμος δεν ήταν ποτέ καλύτερα εξοπλισμένος για να αντιμετωπίσει την κλιματική καταστροφή. «Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι πιο φθηνές από ποτέ και η ταχύτητα της ενεργειακής μετάβασης αυξάνεται,» ανέφερε.
Οι κυβερνήσεις πρέπει επίσης να διασφαλίσουν ότι οι κλιματικές πολιτικές τους δεν επιβαρύνουν άδικα εκείνους με χαμηλά εισοδήματα, καθώς κακοσχεδιασμένα μέτρα μπορεί να πλήξουν τους φτωχότερους, σύμφωνα με τον Χαρτ. «Κάθε χώρα πρέπει να διασφαλίσει ότι η μετάβασή της είναι καλά σχεδιασμένη για να ελαχιστοποιηθεί ο αντίκτυπος στους ανθρώπους και τις ευάλωτες ομάδες, καθώς μεγάλο μέρος της αντίδρασης προέρχεται από την αντίληψη ότι το κόστος επιβαρύνει δυσανάλογα τους φτωχούς και τους ευάλωτους,» είπε.
Για τον λόγο αυτό, ο ΟΗΕ καλεί για νέες εθνικές στρατηγικές που θα βασίζονται στη Συμφωνία του Παρισιού του 2015, στις οποίες οι κυβερνήσεις πρέπει να καθορίσουν με σαφήνεια όχι μόνο τους στόχους τους, αλλά και πώς αυτοί θα επιτευχθούν μέσω πολιτικών, και ποια είναι τα πιθανά αποτελέσματα.
Οι νέες εθνικές στρατηγικές, γνωστές ως «Εθνικά Καθορισμένες Συνεισφορές» (NDCs), πρέπει να είναι «όσο το δυνατόν πιο διαβουλευτικές, ώστε ολόκληρα τμήματα της κοινωνίας – νέοι, γυναίκες, παιδιά, εργαζόμενοι – να μπορούν να προσφέρουν την άποψή τους για το πώς πρέπει να σχεδιαστεί και να διαχειριστεί η μετάβαση, και πώς θα χρηματοδοτηθεί,» δήλωσε.
«Παρά όλα όσα βλέπουμε (με τη μορφή ακραίων καιρικών φαινομένων), εξακολουθούμε να μην βλέπουμε το επίπεδο φιλοδοξίας ή δράσης που ο κόσμος έχει απεγνωσμένα ανάγκη.»
