Modern Synthesis: Η Startup που δημιουργεί οικολογικά υφάσματα από… βακτήρια!

«Αυτό που προσπαθούμε να οικοδομήσουμε είναι μια νέα βιοοικονομία που βασίζεται σε πιο αποδοτικά συστήματα που μετατρέπουν τα απόβλητα -στην περίπτωσή μας, απόβλητα από τη γεωργική παραγωγή ή άλλες πηγές- σε υλικά υψηλής ποιότητας που μπορούν στη συνέχεια να επαναχρησιμοποιηθούν. Η βιολογία είναι η απόλυτη κυκλική οικονομία», δήλωσε στο Dezeen η ιδρύτρια της Modern Synthesis, Τζεν Κιν.

Η Κιν σχεδίασε για λογαριασμό της Adidas ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια από πλαστικά απόβλητα που συλλέχθηκαν από τον ωκεανό. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ τη βοήθησε να συνειδητοποιήσει πόσο εξαρτημένη ήταν η βιομηχανία από τα συνθετικά υλικά.

«Παρόλο που ανακυκλώναμε αυτά τα πλαστικά, και αυτό είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα, δεν ήταν αυτή η τελική λύση», λέει. «Ήθελα να επανεξετάσω ριζικά τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τα υλικά».

Η Κιν εγγράφηκε σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα βιοσχεδιασμού στο Imperial College του Λονδίνου. Εκεί, συναντήθηκε με ερευνητές συνθετικής βιολογίας οι οποίοι μελετούσαν ένα βακτήριο που βρίσκεται στην κομπούτσα, το K. rhaeticus, το οποίο παράγει ένα υλικό που ονομάζεται νανοκυτταρίνη.

«Η κυτταρίνη είναι το δομικό στοιχείο του φυσικού κόσμου – βρίσκεται στο βαμβάκι, το ξύλο, το λινό, σε πολλά από τα υλικά που έχουμε σήμερα», λέει. «Είναι πολύ ισχυρές ίνες και είναι τόσο μικρές που όταν κολλάνε μεταξύ τους, λόγω της δομής τους, δημιουργούν αυτούς τους ισχυρούς δεσμούς», εξήγησε η Κιν.

Οι ίνες είναι ισχυρότερες από το κέβλαρ και η εφελκυστικήαντοχή τους είναι υψηλότερη από εκείνη του χάλυβα. H νανοκυτταρίνη χρησιμοποιείται ήδη σε ορισμένα προϊόντα, όπως μάσκες προσώπου, αλλά η Κιν ήθελε να την χρησιμοποιήσει στη βιομηχανία ενδυμάτων.

Σε συνεργασία με τον συνιδρυτή Μπεν Ριβ, έναν επιστήμονα από το Imperial College, η Κιν ανέπτυξε ένα νέο σύστημα για τη δημιουργία υφασμάτων με βάση το συγκεκριμένο μικρόβιο.

Η Modern Synthesis αναπτύσσει τη νανοκυτταρίνη πάνω σε ένα πλαίσιο από νήμα για να δημιουργήσει ένα υλικό που μοιάζει με νάιλον, αλλά είναι στεγνό όπως το χαρτί. Αρχικά, ένα ρομπότ κατασκευάζει φυσικές ίνες σε ένα ικρίωμα για να αναπτυχθούν τα μικρόβια. Καθώς τα μικρόβια τρέφονται με ζάχαρη, «πλέκουν» το νέο ύφασμα γύρω από το σχήμα του ικριώματος, σχηματίζοντας ένα υβρίδιο που περιλαμβάνει το αρχικό υλικό του ικριώματος και τη νανοκυτταρίνη.

«Μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτές τις σχεδόν δικτυωτές δομές που θα ήταν αρκετά εύθραυστες ή θα διαλύονταν από μόνες τους. Στην πραγματικότητα όμως ενισχύονται από το βιοϋλικό», λέει η Κιν.

«Είναι φυσικά διαφανές και μοιάζει σχεδόν με νάιλον ή με ένα πραγματικά συνθετικό ύφασμα», λέει η Κιν. «Αλλά η αίσθηση είναι πολύ πιο φυσική. Και είναι προσαρμόσιμο».

Μπορεί να γίνει πιο εύκαμπτο, για παράδειγμα, ή πιο παχύ. Μπορεί επίσης να σχεδιαστεί για μεγαλύτερη ανθεκτικότητα, αν και αυτό σημαίνει ότι το υλικό δεν θα αποικοδομείται τόσο εύκολα.

Η εταιρεία πιστεύει ότι το νέο βιοϋλικό θα μπορούσε να συμβάλει στην ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων της βιομηχανίας ενδυμάτων στο περιβάλλον, καθώς η παραγωγή του δημιουργεί «σημαντικά λιγότερες» εκπομπές από αυτή των συμβατικών υφασμάτων. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, περίπου 350 εκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου ετησίως χρησιμοποιούνται για την κατασκευή συνθετικών υφασμάτων.

«Αυτό που προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε στον κόσμο είναι οι δυνατότητες και η προσαρμοστικότητα αυτών των υλικών, πράγμα που είναι πραγματικά συναρπαστικό», είπε η Κιν.

«Δεν προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα ακόμη δέρμα – πρόκειται για μια πραγματικά συναρπαστική νέα κατηγορία υφασμάτων και μια τεράστια ευκαιρία για τις βιομηχανίες μόδας και άλλες βιομηχανίες να επανεξετάσουν τα υλικά».

Προς το παρόν η Modern Synthesis κατασκευάζει πλήρη φύλλα του υλικού για εταιρείες ρούχων. Μέσα στα επόμενα χρόνια, σχεδιάζει να προχωρήσει σε παραγωγή μεγάλης κλίμακας.