Η Ελλάδα ηγέτιδα στη «πράσινη» ενεργειακή επανάσταση

Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που θα αποδεσμεύσουν τη χώρα μας από το φυσικό αέριο.

Στις μέρες μας τόσο οι οικονομικές όσο και οι γεωπολιτικές εξελίξεις έχουν μετατρέψει το ζήτημα της ενεργειακής αυτονομίας  και επάρκειας σε μείζον πρόβλημα. Η ενεργειακή κρίση και ο πόλεμος στην Ουκρανία έχουν θέσει σε κίνδυνο την ενεργειακή ασφάλεια ολόκληρης της Ευρώπης, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό για τον εφοδιασμό της από τη ρωσική ενέργεια. Εξαιτίας την ενεργειακής κρίσης, οι τιμές ενέργειας έχουν εκτοξευτεί δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στις επιχειρήσεις και στην καθημερινότητα των πολιτών. Στο πλαίσιο αυτό είναι αδιαμφισβήτητο πως η καλύτερη λύση για την απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο είναι η επιτάχυνση των διαδικασιών προς τη «πράσινη» μετάβαση και συγκεκριμένα η ταχεία στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η Ελλάδα χάρη στον φυσικό της πλούτο βρίσκεται σε ιδιαίτερά πλεονεκτική θέση καθώς μπορεί να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά των ΑΠΕ στο μέλλον. Πάμε να δούμε λοιπόν τις βασικές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας οι οποίες αναμένεται να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην απεξάρτηση της χώρας μας από το φυσικό αέριο.

Υπεράκτια αιολικά πάρκα

Τα υπεράκτια αιολικά πάρκα  αποτελούν μια σημαντική παγκόσμια προσπάθεια αύξησης της παραγωγής ενέργειας από την εκμετάλλευση του ανέμου. Η αιολική ενέργεια αποτελεί ανανεώσιμη μορφή ενέργειας δηλαδή η παραγωγή της δεν έχει ως αποτέλεσα την απελευθέρωση στο περιβάλλον επιβλαβών ουσιών όπως διοξείδιο του άνθρακα, τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα, υδρογονάνθρακες κ.ά. όπως συμβαίνει µε άλλες πηγές ενέργειας (πετρέλαιο, λιγνίτης, πυρηνική ενέργεια κλπ.)

Μέχρι σήμερα η πάγια πρακτική εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν η δημιουργία αιολικών πάρκων (δηλαδή η εγκατάσταση πολλών ανεμογεννητριών σε µία περιοχή) σε διάφορες περιοχές στη ξηρά. Αντιθέτως, με την πρακτική των υπεράκτιων αιολικών πάρκων εγκαθίστανται ανεμογεννήτριες σε θαλάσσιες περιοχές αυξάνοντας έτσι κατά πολύ τις κατάλληλες περιοχές δηµιουργίας αιολικών πάρκων. Με αυτό τον τρόπο αυξάνεται και η δυνατότητα παραγωγής ενέργειας «φιλικής» προς το περιβάλλον από χώρες όπως η Ελλάδα, η οποία διαθέτει ατελείωτες θαλάσσιες περιοχές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για αυτό το σκοπό. Επίσης, η ταχύτητα του άνεμου στην επιφάνεια της θάλασσας είναι συνήθως μεγαλύτερη από αυτή στην ξηρά γεγονός που κάνει αποδοτικότερη τη λειτουργία µιας ανεµογεννήτριας. Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι το θαλάσσιο περιβάλλον δίνει περισσότερη ελευθερία στην εύρεση κατάλληλης περιοχής για εγκατάσταση αιολικού πάρκου δεν σηµαίνει ότι η επιλογή της περιοχής γίνεται αυθαίρετα. Για να επιλεγεί κάποια περιοχή πρέπει να πληρoί κάποια βασικά κριτήρια τα οποία θέτονται από την εκάστοτε χώρα. Συνήθως τα κριτήρια αυτά έχουν να κάνουν µε το βάθος (συνήθως έως 50 µέτρα, την απόσταση από την ακτή (συνήθως µέχρι 10 χιλ.), την οπτική όχληση από την ακτή, αν η περιοχή είναι προστατευόµενη, ικανοποιητική ταχύτητα ανέµου κ.ά.

Στην Ελλάδα το άριστο αιολικό δυναμικό υπολογίζεται στα 30 GW. Σύμφωνα με την εκτίμηση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, στην χώρα μας μπορούν να υλοποιηθούν μεγάλες επενδύσεις ύψους 6 δισ. ευρώ για την εγκατάσταση 2GW πάρκων έως το 2030. Ανάμεσα στις επενδύσεις που ξεχωρίζουν μέχρι στιγμής είναι η σύμπραξη ανάμεσα στην Τέρνα Ενεργειακή και την Ocean Winds. Οι δύο εταιρείες συμφώνησαν για την από κοινού ανάπτυξη υπεράκτιων αιολικών πάρκων στην Ελλάδα με ισχύ 1,5 GW.

Φωτοβολταϊκά πάρκα

Τα φωτοβολταϊκά είναι διατάξεις που παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα από την ηλιακή ακτινοβολία. Το ηλεκτρικό αυτό ρεύμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολλούς σκοπούς, μεταξύ των οποίων για να δώσει ενέργεια σε μια συσκευή ή για τη φόρτιση μπαταρίας. Κατά συνέπεια, τα φωτοβολταϊκά χρησιμοποιούνται συχνά σε συστοιχίες για την παραγωγή ενέργειας σε μεγάλη κλίμακα. Σε μία τέτοια μορφή χρησιμοποιούνται για να δίνουν ενέργεια σε δορυφόρους, διαστημόπλοια, αλλά και σε απλούστερες εφαρμογές, όπως για την ενεργειοδότηση απομακρυσμένων τηλεφώνων εκτάκτου ανάγκης σε εθνικές οδούς, σε σπίτια κλπ.

Σε πολλές χώρες έχουν ξεκινήσει προγράμματα επιδότησης των επενδύσεων σε φωτοβολταϊκά, τα οποία παράγουν ηλεκτρική ενέργεια που μεταπωλείται και εισάγεται στα δημόσια δίκτυα μεταφοράς. Τα προγράμματα αυτά έχουν στόχο τη διαφοροποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και τη σταδιακή απεξάρτησή της από το πετρέλαιο.

Στην Ελλάδα ως σήμερα, οι άδειες για φωτοβολταϊκά έχουν φτάσει τα 85 γιγαβάτ, ανάμεσά τους και μεγάλα έργα εκατοντάδων μεγαβάτ. Όλοι οι μεγάλοι ενεργειακοί παίκτες στην Ελλάδα επενδύουν πλέον στα φωτοβολταϊκά, ανάμεσά τους και οι πετρελαϊκές, όπως και αρκετοί ξένοι επενδυτές. Πρόσφατα εγκαινιάστηκε το φωτοβολταϊκό πάρκο στην Κοζάνη, του Ομίλου Ελληνικά Πετρέλαια. Το πάρκο αυτό είναι το μεγαλύτερο στην Ελλάδα, αλλά και το μεγαλύτερο σε λειτουργία έργου ΑΠΕ μέχρι σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και ένα από τα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το έργο στην Κοζάνης περιλαμβάνει την κατασκευή 18 φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων που αναπτύχθηκαν σε μια έκταση 4.400 στρεμμάτων. Επίσης, υπολογίζεται ότι θα παράγει ενέργεια 350 GWh ετησίως, ικανή να εξασφαλίσει την παροχή καθαρής ενέργειας μηδενικών εκπομπών για τουλάχιστον 75.000 νοικοκυριά.

«Πράσινο» υδρογόνο

Το υδρογόνο είναι αδιαμφισβήτητα το καύσιμο του μέλλοντος. Σύμφωνα με εκτιμήσεις θα είναι το καύσιμο που θα χρησιμοποιούμε τουλάχιστον για τα επόμενα για τα επόμενα 100 χρόνια. Την αναπτυξιακή δυναμική του υδρογόνου φαίνεται να έχει αντιληφθεί και ο επιχειρηματικός κόσμος καθώς οι επενδύσεις πάνω στην τεχνολογία του υδρογόνου έχουν εκτοξευθεί. Στο πλαίσιο αυτό ιδιαίτερες αναπτυξιακές προοπτικές φαίνεται να έχει το «πράσινο» υδρογόνο. Ο όρος «πράσινο» υδρογόνο έχει να κάνει με τον τρόπο παραγωγής του. Το υδρογόνο αυτό παράγεται με ηλεκτρόλυση, η οποία πραγματοποιείται με ηλεκτρικό ρεύμα που προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Κάτι που το καθιστά αυτομάτως πολύ πιο βιώσιμο, καθώς συμβάλει στη μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Το «πράσινο υδρογόνο» σιγά σιγά καθίσταται βασικός άξονας της ενεργειακής μετάβασης. Όλες επενδύσεις για τεχνολογική έρευνα, υποδομές και αποθήκευση, φαίνεται πως πλέον στρέφονται προς τα εκεί. Βασικός στόχος είναι η εγκατάσταση ηλεκτρολυτικών κυψελών ανανεώσιμου υδρογόνου στην ΕΕ ισχύος τουλάχιστον 6 GW μέχρι το 2024 και 40GW έως το 2030.

Comments are closed.