Η ναυτιλιακή βιομηχανία αντιμετωπίζει ένα σοβαρό δίλημμα καυσίμων καθώς προσπαθεί να μειώσει τις εκπομπές της.

Όπως μεταδίδει το REUTERS σύμφωνα με στελέχη του κλάδου, η ασαφής ρυθμιστική καθοδήγηση, ιδιαίτερα όσον αφορά το είδος των καθαρότερων καυσίμων που θα πρέπει να χρησιμοποιούν τα μεγάλα πλοία, περιπλέκει την πορεία προς τον μηδενικό αποτυπωμένο άνθρακα.

Οι παγκόσμιοι ναυτιλιακοί όμιλοι αναζητούν τρόπους να μειώσουν το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα, ειδικά καθώς ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ), που ρυθμίζει τη ναυτιλιακή βιομηχανία παγκοσμίως, δέχεται πιέσεις να επιβάλλει τέλη στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου του κλάδου.

Η Επιτροπή Προστασίας του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος του ΙΜΟ ολοκλήρωσε την 81η σύνοδο της την περασμένη εβδομάδα, καταλήγοντας σε ένα πιθανό προσχέδιο πλαισίου για τον μηδενικό αποτυπωμένο άνθρακα του ΙΜΟ. Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές, οι οποίες θα μπορούσαν να επιφέρουν πρόωρο πρότυπο καυσίμου και τιμή εκπομπών, εξακολουθούν να συζητούνται και ενδέχεται να υιοθετηθούν ή να τροποποιηθούν στη επόμενη συνάντηση του ομίλου τον Σεπτέμβριο.

Η στροφή σε καθαρότερα καύσιμα καύσης αποτελεί μία πιθανή λύση για τη μείωση των εκπομπών, δήλωσαν στελέχη την περασμένη εβδομάδα στο συνέδριο ενέργειας CERAWeek στο Χιούστον. Ωστόσο, πολλοί στον κλάδο διστάζουν να κάνουν τις αλλαγές που απαιτούνται για να χρησιμοποιήσουν νέα καύσιμα – όπως η αναβάθμιση κινητήρων ή η αγορά νέων πλοίων – δεδομένης της έλλεισης ενός μακροπρόθεσμου ρυθμιστικού πλαισίου.

“Κανένας μας δεν αρέσκεται στο γεγονός ότι καίμε βρώμικα καύσιμα. Αλλά καμία αρχή δεν απαντάει ποιο είναι το καλύτερο καύσιμο”, δήλωσε ο Andrew Jamieson, συνδιευθυντής της Clearlake Shipping, στο περιθώριο του συνεδρίου.

Η ναυτιλία αντιπροσωπεύει περίπου το 90% του παγκόσμιου εμπορίου και ευθύνεται για σχεδόν το 3% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως. Τα περισσότερα μεγάλα πλοία λειτουργούν σήμερα με καύσιμο πετρελαίου πολύ χαμηλής περιεκτικότητας σε θείο, ένα πυκνό σε πίσσα πετρέλαιο που είναι σχετικά φθηνό και ενεργειακά πυκνό, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται σχετικά μικρή ποσότητα για την πρόωση ενός πλοίου σε μεγάλες αποστάσεις.

Η έλλειψη σαφήνειας αποτρέπει τους εμπλεκόμενους να δεσμευτούν σε ένα λιγότερο έντονο σε άνθρακα καύσιμο έναντι άλλου για τους στόλους τους, είτε πρόκειται για μεταφορείς υδρογόνου, μεθανόλη, αμμωνία, βιοντίζελ ή υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG).

Οι περισσότεροι κινητήρες πλοίων είναι σχεδιασμένοι να δέχονται έναν τύπο καυσίμου και με μέσο όρο ζωής 25 ετών, οι εταιρείες διατρέχουν κίνδυνο δεσμεύοντας σε ένα καύσιμο που είναι λιγότερο ανεπτυγμένο και λιγότερο προβλέψιμο σε κλίμακα.

Η αβεβαιότητα γύρω από τα καύσιμα και την τεχνολογία στον κλάδο αυξάνει επίσης το κόστος, καθώς οι εταιρείες αναγκάζονται να διαφοροποιήσουν τις επενδύσεις τους σε πολλές επιλογές καυσίμων. Ο Seonghoon Woo, Διευθύνων Σύμβουλος της Amogy, η οποία κατασκευάζει συστήματα παραγωγής ενέργειας με μηδενικές εκπομπές ρύπων που τροφοδοτούνται με αμμωνία, δήλωσε σε ένα πάνελ στο CERAWeek:

“Το ερώτημα είναι πού θα βρίσκεται η ναυτιλία στην ιεραρχία της διαθεσιμότητας καυσίμων στο μέλλον”.

Και τα καθαρότερα καύσιμα θαλάσσης, όπως η μεθανόλη και η αμμωνία, βλέπουν επίσης ζήτηση από άλλους τομείς, όπως σε όλη την Ασία, όπου οι χώρες επιδιώκουν να απομακρύνουν τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από τον άνθρακα.

Η έλλειψη σαφούς κανονιστικού πλαισίου για τα καύσιμα αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την υιοθέτηση καθαρότερων λύσεων από τη ναυτιλιακή βιομηχανία. Απαιτείται επείγουσα δράση από τον ΙΜΟ και άλλους οργανισμούς για την καθοδήγηση του κλάδου προς έναν βιώσιμο και αποκαρβονοποιημένο μέλλον.

• Ο ΙΜΟ θα συνεχίσει τις συζητήσεις για το πλαίσιο μηδενικού αποτυπώματος άνθρακα και αναμένεται να υιοθετήσει ή να τροποποιήσει τις κατευθυντήριες γραμμές τον Σεπτέμβριο του 2024.
• Οι ναυτιλιακές εταιρείες θα πρέπει να αξιολογήσουν προσεκτικά τις επιλογές τους όσον αφορά τα καύσιμα, λαμβάνοντας υπόψη την αβεβαιότητα του κανονιστικού περιβάλλοντος.
• Οι επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη για καθαρότερες τεχνολογίες καυσίμων θα είναι απαραίτητες για την επίτευξη του στόχου του μηδενικού αποτυπώματος άνθρακα.