Ναυτιλία: Η ναυτιλιακή βιομηχανία προσπαθεί να μειώσει τις εκπομπές της

Η ασαφής ρυθμιστική καθοδήγηση, ιδιαίτερα όσον αφορά το είδος των καθαρότερων καυσίμων που θα πρέπει να χρησιμοποιούν τα μεγάλα πλοία, περιπλέκει την πορεία προς τον μηδενικό αποτυπωμένο άνθρακα.

Οι παγκόσμιοι ναυτιλιακοί όμιλοι αναζητούν τρόπους να μειώσουν το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα, ειδικά καθώς ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ), που ρυθμίζει τη ναυτιλιακή βιομηχανία παγκοσμίως, δέχεται πιέσεις να επιβάλλει τέλη στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου του κλάδου.

Η Επιτροπή Προστασίας του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος του ΙΜΟ ολοκλήρωσε την 81η σύνοδό της, καταλήγοντας σε ένα πιθανό προσχέδιο πλαισίου για τον μηδενικό αποτυπωμένο άνθρακα του ΙΜΟ.

ΕΔΩ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ «GOVNEWS WEEKLY» #14

Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές, οι οποίες θα μπορούσαν να επιφέρουν πρόωρο πρότυπο καυσίμου και τιμή εκπομπών, εξακολουθούν να συζητούνται και ενδέχεται να υιοθετηθούν ή να τροποποιηθούν στη επόμενη συνάντηση του ομίλου τον Σεπτέμβριο.
Η στροφή σε καθαρότερα καύσιμα καύσης αποτελεί μία πιθανή λύση για τη μείωση των εκπομπών, δήλωσαν στελέχη στο συνέδριο ενέργειας CERAWeek στο Χιούστον.

Ωστόσο, πολλοί στον κλάδο διστάζουν να κάνουν τις αλλαγές που απαιτούνται για να χρησιμοποιήσουν νέα καύσιμα – όπως η αναβάθμιση κινητήρων ή η αγορά νέων πλοίων – δεδομένης της έλλειψης ενός μακροπρόθεσμου ρυθμιστικού πλαισίου.
“Κανένας μας δεν αρέσκεται στο γεγονός ότι καίμε βρώμικα καύσιμα. Αλλά καμία αρχή δεν απαντάει ποιο είναι το καλύτερο καύσιμο”, δήλωσε ο Andrew Jamieson, συνδιευθυντής της Clearlake Shipping, στο περιθώριο του συνεδρίου.

Η ναυτιλία αντιπροσωπεύει περίπου το 90% του παγκόσμιου εμπορίου και ευθύνεται για σχεδόν το 3% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως. Τα περισσότερα μεγάλα πλοία λειτουργούν σήμερα με καύσιμο πετρελαίου πολύ χαμηλής περιεκτικότητας σε θείο, ένα πυκνό σε πίσσα πετρέλαιο που είναι σχετικά φθηνό και ενεργειακά πυκνό, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται σχετικά μικρή ποσότητα για την πρόωση ενός πλοίου σε μεγάλες αποστάσεις.

Η έλλειψη σαφήνειας αποτρέπει τους εμπλεκόμενους να δεσμευτούν σε ένα λιγότερο έντονο σε άνθρακα καύσιμο έναντι άλλου για τους στόλους τους, είτε πρόκειται για μεταφορείς υδρογόνου, μεθανόλη, αμμωνία, βιοντίζελ ή υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG).
Οι περισσότεροι κινητήρες πλοίων είναι σχεδιασμένοι να δέχονται έναν τύπο καυσίμου και με μέσο όρο ζωής 25 ετών, οι εταιρείες διατρέχουν κίνδυνο δεσμεύοντας σε ένα καύσιμο που είναι λιγότερο ανεπτυγμένο και λιγότερο προβλέψιμο σε κλίμακα.

Η αβεβαιότητα γύρω από τα καύσιμα και την τεχνολογία στον κλάδο αυξάνει επίσης το κόστος, καθώς οι εταιρείες αναγκάζονται να διαφοροποιήσουν τις επενδύσεις τους σε πολλές επιλογές καυσίμων. Και τα καθαρότερα καύσιμα θαλάσσης, όπως η μεθανόλη και η αμμωνία, βλέπουν επίσης ζήτηση από άλλους τομείς, όπως σε όλη την Ασία, όπου οι χώρες επιδιώκουν να απομακρύνουν τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από τον άνθρακα.